(1) İstifade ettiğimiz nüshada orijinal konu başlığı “Fî Beyan-ı Mebhas-i Fakir”dir. Kontrol ettiğimiz başka bir nüshada ise konu başlığı “Mebhas-i Fakrî” şeklindedir. Burada Türkçeleştirerek “Fakr Bahsi” başlığını vermeyi uygun gördük. Ayrıca kontrol ettiğimiz bahsi geçen nüshada ve kontrol ettiğimiz başka bir nüshada 46. beyit olarak bir önceki bahsin son beyti olan şu beyit “Vir salavât başla söze Ahmedî/ Dâsıtânın bula izz u sermedî” bu iki nüshada bu yeni konunun başında yer almaktadır. (2) Kontrol ettiğimiz rika hatlı nüshada bu beytin son kelimesi “olan” yerine “olun” şeklinde bitmektedir. Beytin başındaki “İşiten ya” kelimesi ise “İşitin ey” şeklindedir. (3) Kontrol ettiğimiz iki nüshada da nüshada “denk denk” yerine “renk renk” yazmaktadır. (4) Bu hususta İbn Kayyim el-Cevziyye’nin Sabredenler ve Şükredenler başlığıyla Türkçeye çevrilen İnsan Yayınları’ndan çıkan gözden geçirilmiş 23. baskısını (2025) tavsiye ederiz. Zengin olanın kırk yıl sonra cennete girmesi fakir olanın derecesinin daha yüksek olduğu, daha faziletli olduğu anlamına mı gelir yoksa durum böyle değil midir, bu gibi merak edilen hususlar kitapta yer almaktadır. (5) Kontrol ettiğimiz nüshada “cinâna (cennetlere)” yerine hataen belki “cenâna (kalbe, gönle)” yazılmıştır, ancak burada cennetler anlamı uygundur. (6) “Görmemîsin kârubânın hâlini” derken burada “gariban” anlamında mı “kâruban” şeklinde yazıldı yoksa “kârbân/kârvân (kervan)” anlamında mı yazıldı şu an tam emin olamadık. (7) Mahşer: Ahirette dirilip toplanacağımız yer anlamında olan bu kelimenin çok kalabalık anlamı da vardır. (8) Burada “Hamli olan” (yükü olan) “bâri kaydına düşer” (yükü kaydına düşer) anlamında kullanılmış olmakla beraber Bârî Teala anlamında da kullanılarak cinas yapılmış olabilir. Bârî: Her şeyi takdir ettiği şekle uygun olarak yaratıp varlığa çıkaran, yaratan” anlamında esmâ-i hüsnâdandır (Allah’ın en güzel isimlerinden). (9) Kontrol ettiğimiz iki nüshada da ilk kelime “Yüksüz olan” yerine birinde “صلته Salta baş(?)” diğer rika hatlı olanda ise “صلطه Salta-baş” şeklinde yazılmış. صلته kelimesi kısa ceket, cepken anlamına gelmektedir birçok sözlükte. Saltabaş şeklinde de bir yerde şu anlamlarda kullanıldığına denk geldik: başıboş, boş gezen, yalnız. Ayrıca bu iki nüshadan ilkinde “yol aşar” yerine “yolu aşer/eser” gibi bir şey yazılırken rika hatlı olanda sondan bir önceki kelime “… aşer/eser” şeklinde şu an çözemediğimiz başka bir kelimeyle yazılmış.