Talihi yaver giden, makam mevki sahibi olan uzun emelli olur. Onun kalbine ecel (ölüm) korkusu girmez. Mal için emek edip kederlenme. Malım yok diye efkârlanıp gamlanma. Mal eğer iyi bir şey olsaydı Resulullah (s.a.s.) evvela ben onu kabul ederdim derdi. Faki alışkanlık edinmişti o seçkin Resul. Fakriyle övünürdü, halka “Fakirlik övüncümdür.” derdi. “Ya Rabbi, beni mahşer günü fakirler zümresiyle (topluluğuyla) dirilt.” derdi. Bu fâni (gelip geçici) âlemde, dünyada fakre (yokluğa) itibar ederdi. Fakrini açığa çıkarırdı, bundan utanç duymazdı. Gizlemezdi fakri o sultanımız. Biz ise gizleriz fakrimizi, ne acayip hâlimiz! Her iki âlemde (dünya ve ahirette) de rahat etmeyi istersen kanat ediver canım kanaat. Sen bu fânide (dünyada) fakri seç. Kendin de bilirsin mala itibar edilmez. Dünya seni bir kefenle gönderir. Malını mülkünü geri alır.